Samotność. Często czuję się samotna. Szczególnie wtedy, kiedy on nie może mi poświęcić swojej uwagi, kiedy nie może być blisko, bo dzieli nas te 270 km. Bo przecież to bardzo wspaniałe uczucie, kiedy masz przy sobie kogoś, kto czuje się za Ciebie odpowiedzialny i dba, chociażby o taki drobiazg, byś wychodziła z domu z szalikiem. 
Tak więc odczuwam ją bardzo często, nawet codziennie i próbuję wypełnić jakoś tą pustkę. Dla mnie to właśnie jest samotność.

Muszę przyznać, że samotność mi doskwiera.
Ostatnio nawet bardziej, bo cały czas słucham o związkach, bliskości, wspólnie spędzonym czasie z chłopakiem gdy tylko spotykam się z koleżankami z liceum.
Widzimy się teraz bardzo rzadko bo korzystają z każdej wolnej okazji, żeby pojechać do chłopaka itp. Oczywiście rozumiem to, ale różne myśli przychodzą mi do głowy kiedy zdaję sobie sprawę, że nie mam co ze sobą zrobić. Nie mam z kim się spotkać podczas gdy ich nie ma, nie mam do kogo zadzwonić i się wygadać... czuję się wtedy naprawdę źle. A zostały mi tylko one, bo wszyscy inni jakoś się rozeszli, straciłam kontakt. Albo kiedy zdaje sobie sprawę, że nie znam żadnego chłopaka z którym mogła bym poprowadzić dłuższą rozmowę niż "cześć, gdzie mamy zajęcia" i nie wyobrażam sobie czegoś takiego jak związek. Pocieszam się myślą, że może kiedyś coś się zmieni, próbuję poprawić sobie jakoś humor albo zajmuję się czymś, żeby ponure myśli odeszły.

mart991 napisał:

Ostatnio nawet bardziej, bo cały czas słucham o związkach, bliskości, wspólnie spędzonym czasie z chłopakiem gdy tylko spotykam się z koleżankami z liceum.

Ugh, też tak mam. A najbardziej brakuje mi tego w chwili, kiedy np. późno skądś wracam. Chciałabym wtedy, żeby ON przyjechał po mnie i odprowadził do domu.

W sumie są dwa rodzaje samotności. Jedna, gdy brakuje ukochanej osoby, a druga, gdy brak Ci przyjaciół lub ich towarzystwa. Moja przyjaciółka wyjechała do Niemiec i mimo to, że koleguję się z innymi, czasem odczuwam samotność, gdy pomyślę jak wspaniale razem spędzałyśmy czas. A samotność, która wiąże się z brakiem drugiej osoby już mi tak nie doskwiera. Przyzwyczaiłam się nawet, że jestem sama. Choć brak mi czasem tego, jak ktoś patrzy na mnie z uczuciem i mówi, że mnie kocha

Jeden post i miliard błędów. Proszę, zainstaluj sobie jakąś wtyczkę poprawiającą błędy. ~Cleo

szczerze mówiąc to nie czuję się samotna. Zazwyczaj... Czasami mam tak że sama z własnej woli wolę pobyć sama.

Offen napisał:

Czasami mam tak że sama z własnej woli wolę pobyć sama.

też tak czasem mam, i myślę nawet, że to normalne i potrzebne. nie wiem jak inni, ale ja zwariowałabym gdybym ciągle była z ludźmi, czasem potrzebuję też się oderwać.

Manuka napisał:

Ja na przykład lubię samotność oraz ciszę i spokój który jej towarzyszy, lecz mam też takie dni kiedy po prostu muszę z kimś pogadać, pochodzić nawet w ciszy.

myślę, że podobnie ma wielu ludzi, ważne, żeby znaleźć ten "złoty środek" między samotnością a towarzystwem i dopasować to do swojego nastroju. ^^

są takie dni, gdy obecność innych ludzi denerwuje, ale są też takie, kiedy nie da rady bez nich wytrzymać.