Czesław Miłosz
,,Miłoś"
Miłość to znaczy patrzeć na siebie,
Tak jak się patrzy na obce nam rzeczy,
Bo jesteś tylko jedną z wielu rzeczy.
A kto tak patrzy, choć sam o tym nie wie,
Ze zmartwień różnych swoje serce leczy,
Ptak mu i drzewo mówią: przyjacielu.

Wtedy i siebie, i rzeczy chce użyć
Żeby stanęły wypełnienia łunie.
To nic, że czasem nie wie, czemu służyć:
Nie ten najlepiej służy, kto rozumie.

Cyprian Norwid
,,W Weronie"
1
Nad Kapuletich i Montekich domem,
Spłukane deszczem, poruszone gromem,
Łagodne oko błękitu - -
2
Patrzy na gruzy nieprzyjzanych grodów
Na rozwalone bramy do ogrodów,
I gwiazdę zrzuca ze szczytu - -
3
Cyprysy mówią, że to dla Julietty
Że dla Romea, ta łza znad planety
Spada - i groby przecieka;
4
A ludzie mówią, i mówia uczenie,
Że to nie łzy są, ale że kamienie,
I - że nikt na nie nie czeka.

Ostatnio edytowany przez Natka1995 (2010-03-05 20:28:36)

Jestem absolutnie zakochana w The Tiger Blake`a. Niestety, polskie tłumaczenie nie dosięga pięt oryginałowi :<

The Tiger
 
TIGER, tiger, burning bright    
In the forests of the night,    
What immortal hand or eye    
Could frame thy fearful symmetry?    

In what distant deeps or skies             5
Burnt the fire of thine eyes?    
On what wings dare he aspire?    
What the hand dare seize the fire?    

And what shoulder and what art    
Could twist the sinews of thy heart?      10
And when thy heart began to beat,    
What dread hand and what dread feet?    

What the hammer? what the chain?    
In what furnace was thy brain?    
What the anvil? What dread grasp      15
Dare its deadly terrors clasp?    

When the stars threw down their spears,    
And water'd heaven with their tears,    
Did He smile His work to see?    
Did He who made the lamb make thee?      20

Tiger, tiger, burning bright    
In the forests of the night,    
What immortal hand or eye    
Dare frame thy fearful symmetry?

Tygrys

Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
Jakiemuż nieziemskiemu oku
Przyśniło się, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?

Jakaż to otchłań nieb odległa
Ogień w źrenicach twych zażegła?
Czyje to skrzydła, czyje dłonie
Wznieciły to, co w tobie płonie?

Skąd prężna krew, co życie wwierca
W skręcony supeł twego serca?
Czemu w nim straszne tętno bije?
Czyje w tym moce? kunszty czyje?

Jakim to młotem kuł zajadle
Twój mózg, na jakim kładł kowadle
Z jakich palenisk go wyjmował
Cęgami wszechpotężny kowal?

Gdy rój gwiazd ciskał swe włócznie
Na ziemię, łzami wilżąc jutrznię,
Czy się swym dziełem Ten nie strwożył,
Kto Jagnię lecz i ciebie stworzył

Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
W jakim to nieśmiertelnym oku
Śmiał wszcząć się sen, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?

Zdecydowanie "Polsko, nie jesteś Ty już niewolnicą" Leopolda Staffa. Generalnie teksty o tematyce patriotycznej, właściwie nawet nie wiem czemu. "Reduta Ordona" Mickiewicza jak najbardziej. I twórczość Franciszka Klimka (zboczenie zawodowe )

sama siebie szokuję, ale ostatnio coraz bardziej podoba mi się twórczość Miłosza, chociaż wcześniej miałam do niej stosunek mocno ambiwalentny. szczególnie "to".