Jeśli chodzi o mnie to, mimo że nie przepadam za polskimi filmami ten obejrzałam z wypiekami na twarzy. I przez cały film zadawałam sobie pytanie: "Ale o co właściwie chodzi"?:)
Film jest wstrząsający, na pewno skłaniający do refleksji.
Ale to jest tylko moje skromne zdanie. Jestem ciekawa czy widzieliście ten film, no i przede wszystkim co o nim myślicie?

Jak dla mnie rewelacja !!! Uwielbiam ten film a niektóre teksty cytuję cały czas ! Rewelacyjna gra aktorska ! Jestem pod wielkim wrażeniem :)

" Żyję cicho krwawiąc, krwawię cicho żyjąc" <3

'Sala Samobójców' to dobry film - uderza, pomimo tego, że jest trochę za bardzo podkoloryzowany. Świetna gra aktorska, soundtrack też niczego sobie. Jedyny błąd jaki popełniono to promocja - moim zdaniem reklama tej produkcji przyciągnęła w głównej mierze trzynastoletnie podlotki, które zamiast widzieć przestrogę, dostrzegły pozornie fascynujący sposób na siebie i przystojnego aktora, do którego można powzdychać i może się nawet trochę do niego upodobnić. Po prostu zła fascynacja. Zaobserwowałem to na przykładzie mojej młodszej siostry. Ona i jej rówieśniczki nie odebrały tego filmu tak, jak powinny. W zasadzie nie wiem, czy w kinach był od szesnastu, ale skoro E.  na nim była i go obejrzało to... no cóż.

Czy dobry film? Nie wiem - podobno dobry.
Ujmę to w ten sposób - dla przyjemności to bym go drugi raz na pewno nie obejrzał. Ale jeśli ma on za zadanie skłonić do jakichś refleksji, choćby i po czasie, to je spełnia.
Świetna jest zwłaszcza jedna z ostatnich scen (tutaj spoiler, ale przypuszczam, że ten temat przeglądają głównie ci, co film już widzieli) - świetnie pokazuje, jak czasem żałosne potrafi być zejście, oraz pokazuje, że trzeba trochę myśleć, zanim podejmie się jakąś decyzję.

Wstrząsnęły mną dwie końcowe sceny. Pewnie pamiętacie końcowe odpały Dominika w klubie, krzyki "Zadzwońcie po moich rodziców" pomiędzy próbami zwrócenia tabletek i filmujących go nastolatków, tak ślepo zapatrzonych we wcześniejsze jego błaznowanie, że nie odróżnili szczerej rozpaczy i dziecięcego strachu od błazenady.
I oczywiście chwila, w której mama Dominika, posługując się jego avatarem, poinformowała innych o jego śmierci. Avatary, jeden po drugim, zaczęły znikać. Dotarło do nich, że śmierć nie zna pojęcia "zabawa". Nie można się w nią bawić.

Tak, Sala Samobójców to produkcja na bardzo wysokim poziomie - zarówno treściowym, jak i kompozycyjnym. Świetne początkowe przedstawienie rodziny Santorskich - pomysł wręcz genialny. Doskonałe studium psychologiczne Dominika, kiedy ten powoli, z mądrego chłopaka, zamienił się w... no,coś takiego. No i Sylwia, jako ten ziemski, kuszący diabeł.

ZAWIERA SPOILERY!

Mną film wstrząsnął, uwielbiam go ale nie obejrzę go po raz drugi, ponieważ nie mogę się pogodzić ze śmiercią Dominika, która była niesprawiedliwa ponieważ można go było uratować... Śmierć niby prozaiczna ale dosadnie straszna... Pociesza tylko fakt że jego odejście ocaliło pozostałych uczestników sali samobójców oraz ich przywódczynie.
A jeszcze co do fabuły... Tak się dzieje kiedy rodzice nie znają swoich dzieci, gdy się nimi nie zajmują, a matkę i ojca zastępują nianie, szoferzy, komputery i znajomi. Doskonale ujęta prawda o współczesnym wychowaniu, w tak drastycznych ramach.

Ogólnie film 100/10 bardzo dobry jak na polskie kino.