Krytyka jest dobra. O ile jest obiektywna, uzasadniona i nie jedzie argumentum ad personam. Krytyka pozwala się rozwijać, ale warunkiem są wymienione przeze mnie cechy w poprzednim zdaniu. Wiele ludzi, nie potrafiąc wymyślić lepszych argumentów, a nie potrafiąc się do tego przyznać, po prostu jadą równo po osobie, która wykazała więcej własnego, dobrze uformowanego zdania, która jest celem krytyki. Chcą wykazać się umiejętnością krytykowania, przy czym takiej umiejętności w ogóle nie posiadają, przez wiele cech charakteru, które sprawiają, że delikwent chcący skrytykować - zaczyna wjeżdżać po obiekcie któremu chce za wszelką cenę wytknąć błędy.
Ja kiedyś nie potrafiłam dobrze krytykować, oburzałam się. Ale zmieniłam to w sobie.
Napisałam o krytyce dotyczącej własnego zdania. Ale krytyka, według mnie, dotyczy w znacznej mierze sfery twórczości. I tutaj trzeba się wykazać wyczuciem w krytykowaniu tworów innych.
Kto umie krytykować, ten jest pomocny dla innych.

Pragnę też przyjrzeć się tej sprawie ze strony osoby, która została skrytykowana. Musi takie uwagi przyjąć do siebie i coś w sobie za ich sprawą zmienić, a jeżeli uważa, że został totalnie zjechany - zwrócić uwagę łagodnie, spokojnie, asertywnie, że to krytyką nie jest, a chociażby zwyczajną chamskością napędzaną chociażby przez zazdrość. Jakie to smutne, ale prawdziwe.
I ja inie potrafiłam dobrze przyjąć krytyki, a zamiast tego wjeżdżałam równo, ale i to się we mnie zmieniło.

Z krytyką spotykam się w co 5 mailu, bo promotor sprawdza ciagle moją pracę. Osobiście potrafi ją wyrazić bardzo dobrze, w mailu - mam wrażenie, że na mnie wrzeszczy i wytyka w niewłaściwy sposób.
Oczywiście rozumiem fakt, że są w niej błędy i nie jestem o to zła, jednak forma, w której się wyraża, nie raz sprawia, że czuje się jak głupek nierozumiejący zleconego zadania.

Niestety jest wiele osób w moim towarzystwie, której skrytykowanie to jak spuszczenie na siebie windy z dziesiątego piętra. Staram się konstruktywnie krytykować i nie robić tego w gniewie, bo w przypływie chwili można powiedzieć czegoś, czego wcale się nie uważa.

krytyka może być dobra i może pomóc się rozwijać, jeżeli a) jest to krytyka sensowna (z argumentami, konkretami, wyrażona odpowiednim tonem i bez obrażania) i b) zostanie sensownie przyjęta (tzn. osoba skrytykowana racjonalnie podejdzie do krytyki, nie będzie się obrażać i reagować z agresją, zastanowi się nad konkretnymi punktami krytyki i będzie nad sobą pracować*). to są jak dla mnie dwa warunki krytyki, które powinny być spełnione, żeby to miało jakiś sens i rację bytu. i o tym staram się pamiętać jak krytykę otrzymuję, albo jak sama coś krytykuję (a głównie tyczy się to tekstów, które dostaję do recenzji).

*jeszcze jedna rzecz - nie zawsze krytyka, nawet obiektywna czy uzasadniona, powinna być sygnałem do zmiany swojego stylu czy coś. nigdy nie będzie tak, że wszystko, co robimy, będzie podobało się wszystkim. ktoś może skrytykować, ktoś inny pochwali. ważne, żeby nie poddawać się po każdej krytyce i nie zmieniać się całkowicie tylko dlatego, że jakaś opinia była negatywna.

Z krytyką spotykam się w co 5 mailu, bo promotor sprawdza ciagle moją pracę. Osobiście potrafi ją wyrazić bardzo dobrze, w mailu - mam wrażenie, że na mnie wrzeszczy i wytyka w niewłaściwy sposób.

Wiesz, niektórzy potrafią wyjawić albo prawdę, albo się wyżyć przez zazdrość tylko drogą internetową. Nie mówię, że ten Twój promotor jest niewyżyty przez zazdrość, ja tylko podaję przykład uzasadnienia takiej sytuacji.

Staram się konstruktywnie krytykować i nie robić tego w gniewie, bo w przypływie chwili można powiedzieć czegoś, czego wcale się nie uważa.

Wiesz, czasami przychodzi nam skomentowanie czegokolwiek nawet w takich sytuacjach, kiedy możemy powiedzieć coś niemiłego. I trzeba się umieć kontrolować, to po części, według mnie, sprawa naszej inteligencji, to czy potrafimy odstawić emocje na bok i ułożyć konstruktywną krytykę.

Cleo napisał:

Z krytyką spotykam się w co 5 mailu, bo promotor sprawdza ciagle moją pracę. Osobiście potrafi ją wyrazić bardzo dobrze, w mailu - mam wrażenie, że na mnie wrzeszczy i wytyka w niewłaściwy sposób.
Oczywiście rozumiem fakt, że są w niej błędy i nie jestem o to zła, jednak forma, w której się wyraża, nie raz sprawia, że czuje się jak głupek nierozumiejący zleconego zadania.

ale, mimo wszystko, lepiej mieć promotora który krytykuje, niż takiego, który niczym się nie interesuje i całkiem olewa sytuację, a i o takich często słyszę od znajomych (ja na szczęście mam co do promotorów dużo szczęścia ^^).

Teraz to niestety mój promo leci sobie w kulki :P ~Cleo